پوپک قاسمی اردبیل
استان اردبیل به لحاظ ظرفیت‌های طبیعی و تاریخی در گردشگری جزو ۱۰ استان اول کشور است که بخش اعظم این جاذبه‌ها به دلیل بافت این منطقه در روستاها نهفته است.
بسیاری از روستاهای استان قابلیت‌ها و زیبایی‌های منحصر به فردی در کشور دارند و وقتی پای آسودگی روح و ذهن به میان می‌آید، این روستاست که شهری‌ها را از دنیای پر‌زرق و برق شهری به آغوش آرام طبیعت پناهنده می‌کند. روستاهایی که شهرنشینان غرق در زندگی ماشینی و دودآلود را به آغوش باصفای و پرمهرشان فرامی خوانند و کمتر کسی است که بتواند چشم بر این زیبایی، سادگی و آرامش ببندد.
روستاهایی همچون «گل‌بلاغ»، «زنده‌آباد» و «شور‌گل» در بیله‌سوار، «تولیر»، «قوزلو»، «اوماسالان» و «زاویه‌سنگ»،«برزند» در گرمی، «نمهیل»، «لرد»، «برندق»، «خمس» و «کزج» در خلخال، «ارجستان»، «بیله‌درق»، «ورگه‌سران» در سرعین، «پیر‌عبادلو»، «محمد‌رضا‌لو» و «دزکندی» در پارس‌آباد، «کوهساره»، «وکیل‌آباد»، «ثمرین»، شیخ‌احمد»، «پیر‌علی» و «بودالاغلو» در اردبیل، «کنزروق» و «کوچه‌نق» در مشگین‌شهر، «گرمه‌چشمه»، «عنبران»، «ننه‌کران» و «نیارق و سوها» در نمین، «قره‌شیران»، «کورعباسلو»، «گلستان» و «ایلانجیق» در نیر از جمله روستاهای دارای ظرفیت برای معرفی شدن به عنوان روستای هدف گردشگری استان هستند.
هر چند معرفی ظرفیت گردشگری روستاهای استان ضروری است اما در کنار معرفی روستاها باید زیرساخت‌های رفاه گردشگران نیز در این روستاها تامین شود که استان از نبود زیر ساخت‌های گردشگری چون جاده ارتباطی مناسب و ارائه امکانات حداقلی به گردشگران رنج می‌برد و نیازمند سرمایه‌گذاری‌های خصوصی و دولتی است.
محرومیت طرح‌های گردشگری استان از اعتبار صندوق توسعه ملی در سال‌های گذشته از شواهد کم لطفی بخش دولتی به توسعه گردشگری در استان است در حالی که استفاده از اعتبارات این صندوق برای رونق طرح‌های گردشگری می‌تواند موثر واقع شود. با وجود ظرفیت‌های بی نظیر استان همچنان چشم به راه است تا برای استفاده حداقلی از ظرفیت گردشگری، صبح دولتش بدمد.