به اردبیل که بیایید آش دوغ فروشی‌ها همه جای شهر کاسه کاسه سنت و خلاقیت آشپزی در گذشتگان این خطه را به مهمانان خود عرضه می کنند و یکی از لذیذترین غذاهایی است که برای پذیرایی از میهمانان و ردشگران می شود از آن استفاده کرد.
به گزارش دیدشهر، آوازه آش دوغ اردبیل به عنوان یکی از اصلی ترین آش های سنتی این خطه آن زمان در شهرهای دیگر شنیده شد، که کسانی که مزه ترش ترکیب سبزی تازه، دوغ محلی، نخود، کوفته قلقلی، برنج، تخم مرغ و سیر را تجربه می کردند از آن به عنوان یکی از لذیذ ترین غذاهایی که تا به حال خورده اند یاد کردند.
به اردبیل که بیایید آش دوغ فروشی‌ها همه جای شهر کاسه کاسه سنت و خلاقیت آشپزی در گذشتگان این خطه را به مهمانان خود عرضه می کنند.
غذایی که حتی در جاده‌های منتهی به اردبیل خوش آمد گوی مهمانانی است که یکی از خطه‌های بی‌نظیر آب و هوای کوهستانی را به عنوان مقصد سفر انتخاب می‌کنند.
در خیابان دانش اردبیل حسین صفیری عید در عرضه این غذای سنتی طرحی نو درانداخته است. همه اردبیلی‌ها او را می‌شناسند و می‌توان گفت اغلب اردبیلی‌ها حداقل یکبار مهمان مغازه عمو حسین شده‌اند.
عمو حسین با چهار کارگر خود از صبح زود پخت و پز آش را آغاز می کند و تا پاسی از شب اگر به مغازه‌اش سر بزنید با بوی معطر سبزی‌های آش دوغ آمیخته به بوی سیر و دوغ محلی پذیرایی خواهید شد.
با اخلاق آشپزی می‌کنم
گپ و گفت من با این آش فروش از مواد اولیه پخت آغاز می‌شود. وقتی به تعداد قابل توجه در اردبیل آش دوغ فروشی دایر است حتما امتیازی آش عمو حسین را متمایز می‌کند.
امتیازی که حتی موجب می‌شود مشتری هایش راه دور بپیمایند و وقتی چند آش فروشی را رد کردند سر میز عمو حسین بنشینند.
می‌گوید: در مواد اولیه کم نمی‌گذارم. کارم را درست انجام می‌دهم و در کار خیانت نمی‌کنم.
عمو حسین بر اساس یکی از مهمترین اصول بازاریابی و مشتری مداری روز دنیا آش می‌پزد. اصولی که بر آمده از احترام به مشتری است و تاکید دارد اگر از کیفیت بزنم به ضرر خود من تمام می‌شود. پس با علاقه آش می‌پزم.
علاقه عموم حسین به آشپزی در هر قاشق از آش دوغی که پخته است جاری و ساری است و فقط کافی است گذرتان به این مغازه بیفتد تا مزه شیرین اخلاق مداری را زیر زبان خود حس کنید.
تمیز کاری عمو حسین تا حدی است که سبزی را با کمک گرفتن از اهالی منزل تمیز و پاکیزه پاک و خرد می کند و وقتی هیچ جا به دلیل گرانی گوشت کوفته قلقلی در آش دوغ نمی‌بینید در این مغازه می‌توانید آش دوغ واقعی با کوفته قلقلی نوش جان کنید.
بوی دوغی که از روستاهای اطراف تهیه شده عنصر دیگر کیفیت آش عمو حسین است که با علاقه و اصول آن ها را یکی پس از دیگری به هم اضافه می‌کند.
دستور پختش را با علاقه و حوصله به من می‌گوید. دستور پختی که از کدبانو های مسن اردبیلی شنیده‌ام. «اول تخم مرغ و برنج شسته شده را مخلوط و بعد دوغ را اضافه می‌کنیم. بعد از جوش خوردن دوغ، سبزی خرد شده و نخود پخته شده به همراه کوفته قلقلی»
سیر البته در هنگام سرو آش به مشتری در صورت دلخواه اضافه می‌شود.
آش دوغ باید سفید باشد
مغازه‌های آش فروشی در اردبیل کم نیست. عمو حسین معتقد است حتی زیاد هم هستند. می‌گوید به ضررش می‌دهم اما از کیفیت پخت نمی‌زنم.
آش دوغ خوب به عقیده این آشپز باید سفید باشد و غلظت مناسبی داشته باشد. آش دوغ عمو حسین غلظت تعریف شده دارد. نه سفت است نه شل. به حدی متعادل است که با لذت برای خوردن آن بنشینی.
شاید همین دقت در ظریف کاری‌ها موجب شده آوازه آش دوغ حسین به شهرهای دیگر و حتی کشورهای دیگر برسد. چرا که آش دوغ جزو ساده‌ترین آش‌های سنتی اردبیل است که به سادگی در عرض یک ساعت آماده شده و روی سفره جا خوش می‌کند. اما خیلی‌ها نمی‌توانند آش دوغ عمو حسین را بپزند آن ها به دلیل فوت‌های کوزه گری که در پخت آش به مواد اولیه اضافه می‌شود.
مشتری‌های عمو حسین می‌دانند از ساعت ۱۱ قبل از ظهر تا ۱۰ شب می‌توانند در مغازه آش بخورند. عصر بعد از غروب آفتاب مشتری‌ها برای یک کاسه آش صف می‌بندند. به حدی این صف‌ها عریض و طویل می‌شود که باید برای خوردن آش چند دقیقه‌ای منتظر بمانید تا یک صندلی خالی شود.
برخی مواقع مشتری‌ها بی توجه به اینکه کنار یک غریبه صندلی خالی هست آش خود را سفارش می‌دهند و نمی‌گذارند تعارفات متداول لذت خوردن آش عمو حسین را از آن‌ها بگیرد.
برخی مشتری‌ها از شهرهای دیگر می‌آیند. عمو حسین می‌گوید از تبریز، آستارا، تهران، اصفهان و خیلی شهرهای دیگر مشتری داشته‌ام.
حتی پای مشتریان خارجی نیز به این مغازه باز شده است. آش فروشی عمو حسین هر چند ساده است اما کیفیت توام با عشق در پخت و پز او باعث شده برخی گردشگران خارجی به همراه مترجمان خود به این آش فروشی سری بزنند و از کیفیت و خوشمزگی آن ابراز شگفتی کنند.
مهمتر از همه سفارش‌های متعدد همشهری‌ها برای مهمانی‌ها است. برای ۱۰ نفر، برای ۲۰ نفر، برای ۱۰۰ نفر.
عمو حسین می‌گوید به همان اندازه که در مغازه آش می‌فروشم بیرون هم می‌برند. برخی زنان خانه دار و زنان شاغل در اردبیل وقتی ناتوانی خود از پخت این غذای سنتی را می‌بینند مهمانان خود را با آش عمو حسین پذیرایی می کنند.
برخی هم به دلیل خوشمزگی و کیفیت قابل اطمینان ترجیح می‌دهند لذت خوردن آش دوغ عمو حسین را با مهمانان خود سهیم شوند.دبه های پلاستیکی برای سفارش‌های مشتریان روی هم انبار شده است.
اگر در مغازه آش بخورید شما در هر پرس آش یک تکه نان بربری نیز دریافت می‌کنید. اگر دلخواهتان باشد نعنا داغ و سیر نیز روی آش شما ریخته می‌شود. اینجا مشتری حرف اول را می‌زند و در عین حال انصاف در فروش آش.
عمو حسین سال‌ها است قیمت خود را تغییر نداده و می‌گوید اگر تغییر دهم به دلیل گرانی مواد اولیه است و اینکه از پس هزینه‌ها بر نمی‌آیم اما هیچ وقت از کیفیت کارم نمی‌زنم.
مصاحبه‌ام که تمام می‌شود آش قوام آمده است و همزمان نان بربری سهمیه این آش فروشی نیز از راه می‌رسد. ساعت نزدیک ۱۱ است. عمو حسین آماده است تا روز لذیذ جدیدی در اردبیل به یادگار بگذارد.
گفت و گو: ونوس بهنود