رودخانه آغلاغان، برکت شهرستان نیر

آغلاغان یکی از جاهای دیدنی و گردشگری نیر

به گزار دیدشهر، شهرستان نیر یکی از شهرستانهای استان اردبیل می باشد.

مرکز این شهر در ۴۰ کیلومتری شهر اردبیل و در جاده اردبیل- سراب واقع شده است.

شهرستان نیر دارای آثار فراوان باستانی، تاریخی است ولی وجود کوه سبلان باعث ایجاد پتانسیل های  طبیعی در این شهرستان شده است.

وجود آبهای گرم و سرد و مناظر و چشم انداز های طبیعی ، آب و هوای بسیار مطبوع  از موهبت های وجود کوه سبلان است.

بیشتر بخوانید: با جاذبه های گردشگری نیر آشنا شوید

رودخانه آغلاغان یکی از این موهبت های طبیعی این شهرستان است که باعث مناظر طبیعی و باغات زیادی در این منطقه بوجود آید.

رودخانه آغلاغان دومین رودخانه دائمی نیر از دامنه های جنوبی کوه سبلان سرچشمه گرفته است.

این رودخانه آغلاغان با توجه به منبع تامین اکثر جریانات آن از چشمه های دائمی و از ذخایر برفی، جز رودخانه های دائمی منطقه محسوب می شود.

رودخانه ی آغلاغان عملا در شمال غربی روستای صندوقلو شکل می گیرد و جهت جریان رودخانه تا روستای صندوقلو از شمال به جنوب و پس از آن در جهت غربی شرقی است.

در ۷/۱ کیلومتری پایین تر صندوقلو به دو شاخه تقسیم می شود و سپس از حوالی روستاهای سرخاب و ایرینجی گذشته و بالاخره پس از پیوستن شاخه ی لای چای وارد نیر می شود.

به طرف دهانه ی رود در نزدیکی شهر نیر مسیل رود خیلی عریض تر می شود و رود بیشتر بر روی رسوبات تخریبی خود جریان دارد. در همین منطقه تفرجگاه وسیع و زیبای بولاخلار واقع است.

پیوستن چشمه‌های شمال غرب شهرستان نیر موسوم به بولاغلار که خود به برکت وجود کوه سبلان پدید آمده است، میزان آب را افزایش داده و پس از عبور از شهر نیر به رودخانه بالیقلو اردبیل می‌پیوندد.

آبدهی سالانه رودخانه آغلاغان نیر۴۶٫۶ میلیون متر مکعب برآورد گردیده است.

رودخانه آغلاغان نیر آمیخته با ادبیات محلی

در مورد وجه تسمیه آغلاغان داستان های و افسانه های فولکوریک زیادی به صورت سینه به سینه به ما رسیده است.

بعنوان مثال بخاطر وجود چشمه های زیبا که در اطراف این رودخانه قرار دارد ظن بر این بوده که کوه می گرید وبه همین دلیل آنرا آغلاغان( گریه کنان)  گفته اند.

در فولکور دیگر که مرحوم ولی سطوتی شاعر بزرگ منطقه و متخلص به آغلاغان بیشتر تاکید می کرد این است که : در زمان ارباب رعیتی افراد ارباب جهت گوش مالی به رعیت های ناسازگار به یکی از روستاهای نزدیک یکی از آبشار های آغلاغان حمله می کنند و زنان و کودکان از ترس در پشت شلاله های آبشار آغلاغان پناه می گیرد و با نزدیک شدن افراد ارباب گریه و زاری زنان و کودکان بلند می شود و افراد ارباب وحشت زده از اینکه به ظلم ارباب کوهها هم می گریند منطقه را ترک می کند و به همین خاطر نام رودخانه ؛ آغلاغان می ماند.

نوشته یوسف اسماعیلی استاد دانشگاه و کارشناس ارشد جغرافی

در این باره بخوانید:

قرمزی کورپی نیر اثری ارزشمند از شاه عباس کبیر

پل قرمزی کورپی نیر