دورافتاده ترین خانه های دنیا

به گزارش دیدشهر، بعضی از ما گاهی به فرار از ترافیک‌های سنگین‌شهری، آلودگی‌هوا، خانه‌های آپارتمانی کوچک و … فکر کرده‌ایم. گاهی هم در رویاهای‌مان، خودمان را وسط یک جنگل یا جزیره، تک و تنها تصور کردیم که در حال نوشیدن یک لیوان چای به تماشای طبیعت نشسته‌ایم. بارها هم از دوست و آشنا شنیده‌ایم که برای یافتن آرامش باید به مکانی برویم که در آن خبری از دنیای شلوغ شهری نباشد. با زندگی کردن در خانه‌های دورافتاده‌ای که در پرونده امروز زندگی‌سلام با آن‌ها آشنا خواهید شد، هیچ فردی مزاحم آرامش شما نخواهد شد اما خانه‌هایی که در ادامه معرفی می‌کنیم، کمی بیش از احساس آرامش را به شما هدیه می‌دهند؛ شاید حسی مانند افسردگی و ترس! با ما همراه باشید.

دورافتاده‌ترین ملک جهان وسط یک جزیره اختصاصی

طبق اطلاعات موجود، دورافتاده‌ترین خانه جهان در سواحل جنوبی ایسلند واقع شده است. این جزیره در سال 1973 با فوران آتشفشان «الدفل» شهرت جهانی یافت. فوران آتشفشان ساختمان‌های بسیاری را نابود و مردم جزیره را مجبور کرد که محل سکونت خود را تخلیه کنند. این خانه در سال ۱۹۳۰ ساخته شده و بدون برق و آب لوله‌کشی است اما هنوز هم از آن به عنوان یک اقامتگاه برای رفتن به شکار استفاده می شود. اگرچه این خانه در یک جزیره متروک واقع شده است، اما به لطف طوطی‌های دریایی ایسلند، همه چیز در آن جا همچنان می‌تواند بسیار شلوغ شود. اکنون فقط یک خانه در این منطقه باقی مانده که با توجه به فضای بسیار زیاد اطراف آن، در حقیقت مالک آن یک جزیره اختصاصی برای خود دست و پا کرده است.

در انتظار شناگران خسته

معروف است که این خانه صربستانی برای شناگران خسته طراحی شده است. به مدت ۴۵ سال این خانه کوچک و عجیب‌و‌غریب از هر بلایی که طبیعت می‌تواند سر آن بیاورد، جان سالم به در برده است. این سازه در نزدیکی شهر باجینا باستا در صربستان، یکی از دورافتاده‌ترین خانه‌هایی است که به یک جاذبه شناخته شده برای بازدیدکنندگان این منطقه تبدیل شده است. ایده آن در سال ۱۹۶۸ زمانی به وجود آمد که گروهی از شناگران جوان در حال شنا در رودخانه به مکانی برای استراحت نیاز داشتند. قطعات و لوازم با قایق و کایاک حمل می‌شد و قطعات بزرگ‌تر به سادگی در آب بالادست قرار می‌گرفت و در حالی که از کنار محل ساختمان شناور می‌شد، نصب می‌شد.

خانه کوهستانی به سبک عصر حجری

خانه پندو که در کوه‌های فافه پرتغال قرار دارد، نمونه‌ای کمیاب از سکونتگاه‌های امروزی به سبک عصر حجری است، اما با وجود ظاهر عصر حجری آن، این پناهگاه در سال ۱۹۷۴ ساخته شده است. فضای داخلی آن با یک اتاق‌نشیمن کوچک و آشپزخانه هم سطح در طبقه همکف، حسی دنج با نور کم را به ارمغان می آورد. اگرچه از بیرون به نظر می‌رسد که این خانه یک ملک یک طبقه است اما یک راه پله دارد که به انبار کوچکی با فضای خواب منتهی می‌شود.

خانه‌ای به قدمت دوره دایناسورها

این عکس مربوط به خانه‌ای در استرالیاست که قدمت آن به دایناسورها برمی‌گردد. یکی از دورافتاده‌ترین خانه‌های جهان برای اولین بار پس از ۴۰ سال در سال ۲۰۲۱ بازسازی شد. این ملک با مساحت 3027 متر مربع در لبه خط ساحلی کیمبرلی در استرالیای غربی قرار دارد که توسط صخره‌ها و اقیانوس فیروزه‌ای احاطه شده است. این ساختمان قبل از تبدیل شدن به یک خانه، زمانی محل سکونت راهبه ها و اردوگاه دختران بوده است.

لبه پرتگاهی مرگبار

کلبه سالوی» در ارتفاع 4003 متری پرتگاهی واقع در کوه ماترهورن در رشته کوه‌های آلپ سوئیس قرار دارد و تنها در مواقع اضطراری از آن استفاده می شود. «ماترهورن» کوهی است در آلپ پنینی با 4478 متر ارتفاع. این کوه که یکی از بلندترین قله‌ها را در آلپ دارد، در مرز سوئیس و ایتالیا قرار گرفته‌است. کوه ماترهورن از کشنده‌ترین کوه‌ها برای کوهنوردان آلپ بوده‌است. کلبه سالوی در ماه آگوست سال 1915 و در عرض 5 روز ساخته و مصالح ساختمانی مورد نیاز آن توسط چهارپایان به ارتفاع 3260 متری آورده شد. در سال 1966 کلبه را تعمیر کردند و در سال 1976 کلبه سالوی مجهز به تلفن شد. این کلبه کوهستانی ظرفیت 10 آدم نترس را دارد که عاشق ماجراجویی هستند.

کلیسایی با یک نردبان

کلیسای گرجستان که فقط با نردبان قابل دسترسی است، از دور افتاده‌ترین خانه‌های جهان به حساب می‌آید. در حومه دورافتاده منطقه ایمرتی گرجستان، ستون کاتسخی قرار دارد؛ یک تکه سنگ آهکی مرتفع که کلیسایی را در خود جای داده است. گفته می‌شود هنوز هم راهبان هر روز ۲۰ دقیقه از یک نردبان بالا می‌روند که روی صخره‌ای به ارتفاع ۴۰ متر نصب شده است. فقط راهبان محلی اجازه دسترسی به آن را دارند و بازدید از این کلیسا برای عموم، آزاد نیست.

آسیابی در مسیر رودخانه

آسیاب کریستال در اعماق کلرادو در آمریکا، یکی از خانه‌های دور افتاده جهان است که دسترسی به آن به ویژه در فصل‌های سرد سال با خطرات و دردسرهای زیادی مواجه است. در کنار مسیر رودخانه کریستال کلرادو، یک بنای چوبی متعلق به دهه ۱۸۹۰ قرار دارد که به عنوان آسیاب کریستال شناخته می شود. این آسیاب در فاصله کوتاهی از شهر کوچکی به نام ماربل با ۱۳۰ نفر جمعیت در کنار کوه‌های اِلک واقع شده است، اما اکنون، یک خانه متروکه محسوب می شود و استفاده‌ای از آن نمی‌شود.

خانه‌ای در کوچک‌ترین جزیره مسکونی جهان

کوچک ترین جزیره مسکونی جهان، قطعه کوچکی از زمین در خلیج الکساندریا در ایالت نیویورک، فضای کافی برای یک خانه و یک درخت دارد و بس! این جزیره یکی از ۱۸۶۴ جزیره‌ای است که روی رودخانه سنت لارنس قرار دارد و نیویورک را از اُنتاریو جدا می‌کند. این خانه زمانی که به‌عنوان تنها سکونتگاه در جزیره هاب شناخته می‌شد، در سال ۱۹۵۰ توسط خانواده‌ای ثروتمند خریداری شد که هیچ اطلاعاتی درباره آن‌ها منتشر نشده است. مساحت این جزیره تقریباً ۳۰۰ متر مربع است و در نهایت می‌تواند یک زمین تنیس را در خود جای دهد.

دورافتاده اما محبوب گردشگران

خانه «سنت یوهان» بیشتر به دلیل مکان دورافتاده‌اش در دره فونز در شهر دولومیت شناخته می‌شود. طبیعت مسحور کننده اطراف این خانه باعث شده به این سکونتگاه، لقب رویایی‌ترین خانه دور افتاده جهان را بدهند. شهری که این خانه در آن قرار گرفته، تاریخی غنی دارد و گفته می‌شود که خانه «سنت یوهان» در دهه ۱۷۰۰ میلادی ساخته شده است. از این محل اکنون به عنوان یک مقصد گردشگری محبوب برای مسافران جاده‌ای یاد می‌شود که از مناظر دیدنی ایتالیا استفاده می‌کنند. سالانه گردشگران زیادی از این محل، بازدید می کنند اما نکته جالب این است که فقط برای یک شب، می توان این خانه را رزرو کرد و استفاده از آن برای آسیب نزدن به خانه و طبیعت اطرافش، دستورالعمل‌های سخت گیرانه‌ای دارد.

معبدهای بزرگ در صخره‌های شیب‌دار

خانه‌های دور افتاده به نام «آشیانه ببر» که در کشور بوتان قرار دارد، در سال ۱۶۹۲ در اطراف غاری ساخته شد. بوتان کشوری در قاره آسیاست که بین کشورهای هند و چین قرار گرفته است. این صومعه که با نام پارو تاکشانگ هم شناخته می‌شود، در کناره‌ صخره‌ای بالای دره‌ پارو در کشور بوتان قرار دارد. برخی معتقدند که «گورو» سوار بر یک ببر ماده‌ پرنده به این منطقه آمده و مذهب بودا را به این کشور معرفی کرده‌ است! در قرن هشتم گورو به مدت سه سال و سه ماه و سه هفته و سه روز و سه ساعت در این معبد به مراقبه پرداخته‌است. از آن جا که این صومعه در ارتفاع سه هزار پایی دره‌ پارو واقع شده‌، مناظر زیبای اطراف آن دیدنی است. با این که دامنه‌ها دارای شیب تند و خطرناکی هستند ولی دیدن زیبایی‌های این مکان دورافتاده، ارزش تلاش کردن و مواجه شدن با خطر را برای بعضی گردشگران دارد.