کردستان استانی است که در آن هم میتوان طبیعت را دید و هم تاریخ و فرهنگ را.
به گزارش دیدشهر، در کردستان میتوان ارتباط نزدیک مردم با حیاتوحش را درک کرد و با آداب و رسوم آنها آشنا شد. کردستان جایی است که نه تنها به یک بار بلکه به بارها دیدنش میارزد. در سفر به این استان میتوانید هم غذاهای محلی این منطقه را تجربه کنید و هم در اقامتگاههای بومی که خوشبختانه در روستاهای مختلف وجود دارد اسکان داشته باشید.
کردستان در اردیبهشت ماه همچون بهشت است. گردنه های این استان بهگونه ای است که شما پس از سفر آرزوی دوباره رفتن به آنجا را در ذهن نگه میدارید تا سالی دیگر و اردیبهشتی دیگر. از این رو پیشنهاد ما به شما این است به جای رفتن به مناطق همیشگی و ماندن در ترافیکهای سنگین، مقصد گردشگری خود را تغییر دهید. به کردستان سفر کنید، زیبایی این منطقه را از نزدیک ببینید و با مردمی همنشین شوید که در مهماننوازی یگانهاند.
البته زمانی که از طبیعت زیبای زاگرس شمالی در کردستان صحبت میکنیم به معنای آن نیست که آثار تاریخی و فرهنگی در این منطقه اندک است. در سنندج به عنوان مرکز این استان میتوان از عمارتهای تاریخی نظیر خسروآباد و آصف در کنار موزه، مسجد جامع و حمام خان این شهر دیدن کرد، ضمن اینکه بازار سنندج مکانی رویایی هم برای آنان است که دنبال لباس و خوراک محلی هستند و هم آنان که میخواهند لوازم کوهنوردی و طبیعتگردی خود را تکمیل کنند.
کوهنوردان و طبیعتگردان چند کوه اطراف مریوان را که مشرف به دریاچه است و طبیعت زیبایی دارند انتخاب میکنند و در مقابل مسافران خانوادگی نرسیده به سنندج به روستای «بابا گرگر» در شمال شرقی قروه میروند تا چشمه «دنگز» را که جزو چشمههای جوشان این منطقه است ببینند.
دیدن سد قشلاق و منطقه گردشگری آبیدر از دیگر مناطق گردشگری این منطقه می باشد که میتواند برای گروههای خانوادگی و دوستانه جالب باشد.
دو راه جدید و قدیم را برای رفتن از سنندج به مریوان وجود دارد راه قدیم طولانیتر است و پیچ بیشتری دارد، ضمن اینکه ماشینهای سنگین در آن تردد میکنند. با این حال اگر مسافرانی که به کردستان میآیند با احتیاط و امن رانندگی کنند و حوصله به خرج دهند در مسیر قدیم میتوانند از بخشی از اورامان رد شده و سرچشمههای سیروان را از نزدیک ببینند.
روستای نگل به عنوان دیگر جاذبه این منطقه است که در این روستا قرآنی که به دوره خلیفه عثمانی برمیگردد نگهداری میشود. علاوه بر آن کسانی که قصد کوهنوردی دارند میتوانند با همراهی یک راهنمای محلی به کوههای این منطقه صعود کنند. این کوهها گرچه ارتفاع زیادی ندارند اما با توجه به ویژگیهای جغرافیاییشان بدون راهنمای محلی کوهنوردان غیرمحلی را با چالش مواجه میکند.
زمانی که از سنندج به مریوان حرکت میکنیم با دو آب و هوای متفاوت مواجه میشویم.
گرچه در این منطقه میانگین بارندگی سالانه بالاست و به ۷۰۰ تا ۸۰۰ میلیمتر در سالهای کمبارش میرسد با این حال کوه کوهساران که در سمت چپ جاده قرار دارد به واسطه مختصاتی که دارد خشک است. آب این کوه به عمق زمین میرود و چشمههای آن در مناطق صعبالعبور قرار دارد. این در حالی است که در سمت راست جاده که همان میزان بارش را دارد با چشمههای فراوان و نقاط سرسبزتر مواجهیم.
سروآباد به عنوان یکی دیگر از جاذبههای گردشگری این منطقه است که در میان جنگلهای بلوط محصور شده است.
نرسیده به مریوان به سهراهی میرسید که سمت چپ آن به اورامان میرود و بعد از ۱۵ دقیقه به مریوان میرسید.
مریوان دریاچه ای طبیعی است که در آن هم میتوان شنا و هم ماهیگیری کرد. البته چنانچه گردشگرانی قصد داشته باشند گزینه شنا را امتحان کنند بهتر است این کار با هماهنگی صورت گیرد تا منطقه امن به آنها نشان داده شود.
در اطراف سنندج مسیرهای زیادی برای یک تفریح یکروزه وجود دارد که یکی از آنها از جاده حسن آباد میگذرد. حسنآباد در نزدیکی سنندج قرار گرفته و اندکی که در این مسیر حرکت کنید با ورود به جاده کانی مشکان، به کیلانه، کرجو و دادانه میرسید. کرجو و ملکشان جزو آبادیهای بسیار خوش آب و هوا در این منطقه هستند که سفر به آنها در اردیبهشت توصیه میشود.
چنانچه گردشگران قصد داشته باشند مسیر دورتری بروند، میتوانند به سمت کرمانشاه و جاده کامیاران رفته و از آنجا با رسیدن به دوراهی چمسو، وارد این جاده شوند و آبادیهای آنجا را ببینند. در این منطقه درهها و جنگلهای بلوط زاگرس قرار دارند که چشمانداز فوقالعادهای را ایجاد کردهاند. این طبیعتگرد میافزاید: مسیر دیگری هم داریم که به سمت کوه آبیدر و آبادی نوره است.
نرسیده به روستای نوره، درهای زیبا قرار گرفته است. علاوه بر اینها چنانچه گردشگران قصد سفر به سقز را داشته باشند در این مسیر میتوانند سد سنندج را ببینند و همچنین از گردنه ماموخ و کوه سخناخ دیدن کنند.
«دره تفی» روستای لانه پرندگان
روستای «دره تفی» بزرگترین کلکسیون دستساز لانه پرندگان را داریم؛ به طوری که در یک روستای ۲۰۰ نفره، ۱۰۰ لانه لک لک وجود دارد. این لک لک ها اوایل بهمن به روستای دره تفی میآیند و تخمگذاری و زادآوری و در اواخر مرداد این روستا را ترک میکنند.
در دره تفی همچنین میتوان بستنی با شیر محلی را امتحان کرد و از صنایع دستی حصیری که زنان روستا با استفاده از نیهای دریاچه تهیه کردهاند، سوغاتی از کردستان با خود به شهر مبدا برد.
این روستا جزو روستاهای حاشیه دریاچه زریوار است که تنها ۱۵ دقیقه با آن فاصله دارد.