صاحبان کسب و کار کسب و کار بوم گردی همچنان با چالش پرداخت اقساط عقب‌افتاده، موضوع نظارت، آموزش، انتظار بالا و …. مواجه هستند.
به گزارش دیدشهر، تورم و بالا رفتن قیمت‌ها تاثیر خود را روی سفر و گردشگری در تمام ابعاد آن گذاشته است. یکی از آنها بخش اقامت است، بسیاری از گردشگران برای کاهش هزینه‌‌‌ها یا تجربه یک زندگی بومی، ترجیح می‌دهند به جای گزینه هتل، سراغ اقامتگاه‌‌‌های بومگردی بروند.
این موضوع گرچه می‌تواند به رونق این شیوه از گردشگری بینجامد اما در کنار آن، آسیب‌‌‌های مرتبط با خود را هم دارد. تقاضای بالا به‌ویژه در ایام داغ گردشگری برای این اقامتگاهها ممکن است از سوی برخی صاحبان این کسب و کار به پذیرش فراتر از ظرفیت یا کاهش خدمات منجر شده و در نهایت نارضایتی را به همراه داشته باشد. ضمن اینکه در مواردی شاهد برخی رفتارهای ناسازگار با بومگردی از سوی صاحبان این کسب و کار برای راه‌‌‌اندازی مجموعه‌هایشان هستیم.
آیا می‌توانیم معیارها و ضابطه‌‌‌هایی مانند هتلها را برای اقامتگاهها در نظر گرفته و بر اساس آن ارزش‌گذاری داشته باشیم؟ افسانه احسانی کارشناس حوزه بومگردی معتقد است کسب و کارهای بومگردی عموما از جنس کسب و کارهای خانوادگی هستند و شاید در نظر گرفتن شاخص‌‌‌ها برای آن دور از واقعیت باشد. برخی گردشگران انتظار دارند خدماتی مشابه خدمات هتل را در اقامتگاهها دریافت کنند.
این کارشناس گردشگری می‌‌‌افزاید: در این زمینه باید گردشگران نیز آگاه باشند که اقامتگاه بومگردی مقوله‌‌‌ای متفاوت از هتل‌‌‌داری است و نمی‌توان همان شکل خدمات را دریافت یا آن را به صاحب بومگردی برای جذب بیشتر مشتری توصیه کرد.
او می‌‌‌افزاید: انتظار گردشگران از ارائه خدمات سطح بالا باعث می‌شود صاحب اقامتگاه هزینه زیادی بکند. در حالی که صاحب اقامتگاه باید متناسب با فرهنگ و امکاناتش خدمات دهد. در این زمینه آنها باید حداقل‌‌‌هایی را در نظر بگیرند، نمونه‌‌‌اش اینکه چنانچه خانواده خودشان قصد اقامت در محلی را داشتند، انتظارشان از آن اقامتگاه چه بود.
نیلوفر حسینی کارشناس بومگردی هم می‌گوید: آموزش یکی از حلقه‌‌‌های مفقود شده در موضوع بوم‌گردی‌هاست. علاوه بر آن اگر صاحب کسب‌وکار بومگردی بخواهد در این زمینه مطالعاتی داشته باشد هم منابع اندکی در اختیار دارد که بتواند با مطالعه آنها، کسب و کار خود را شکل دهد. از این رو ما علاوه بر آموزش به کسانی که خواستار ورود به این حوزه هستند، نیازمند افزایش منابع مکتوب و… هستیم که علاوه بر تعریف بومگردی و حد و مرز آن، علاقه‌مندان به این مقوله را با مولفه‌‌‌های محیط‌زیستی یا اقتصادی در کسب و کار بومگردی آشنا کنند.
به گفته این کارشناس بومگردی پس از آموزش مقوله نظارت اهمیت دارد، زیرا در غیاب آموزش، نظارت بی‌‌‌معناست. او می‌‌‌افزاید: مشکلی که ما در کسب و کار بومگردی با آن مواجه‌ایم به‌موضوع نظارت برمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌گردد. این بخش به هتلینگ و شرکت‌های استانداردسازی هتلها سپرده شده تا اقامتگاهها را درجه‌بندی کنند. چنین سازوکاری باعث شده صاحبان کسب و کار بومگردی به سمت سرمایه‌گذاری بیشتر برای گرفتن درجه‌بندی بالاتر تمایل داشته باشند و پس از انجام این سرمایه‌گذاری تصمیم می‌گیرند سود خود را در کوتاه‌مدت جبران کنند.
او اضافه می‌کند: صاحبان کسب و کار بومگردی در شرایط بحرانی برخی به دنبال کسب سود در کوتاه‌مدت هستند تا بتوانند بخشی از ضررهای خود را جبران کرده و قسط‌‌‌های معوقه را بپردازند.
حسینی ادامه می‌دهد: با در نظر گرفتن ریشه‌‌‌های معدود موارد خدمات نامناسب، باید نسبت به این مقوله اظهارنظر و تلاش به برطرف کردن آن کرد. زیرا بدون پرداختن به آنها، این چرخه معیوب ادامه خواهد یافت.
گفته‌‌‌های این دو کارشناس نشان می‌دهد بوم‌گردی‌‌‌ها گرچه با استقبال خوبی از سوی گردشگران مواجه شدهاند اما همچنان نتوانسته‌‌‌اند زیان‌های بحران های سالهای گذشته در این حوزه را جبران کنند. صاحبان این کسب و کار همچنان با چالش بدهی‌‌‌ها و اقساط عقب‌افتاده مواجهند و همین موضوع سبب شده معدودی از آنها تصمیم بگیرند در کوتاه‌مدت این زیان را جبران کنند. در این زمینه به نظر می‌رسد آموزش باید از سوی متولی گردشگری در اولویت قرار گرفته و پس از آموزش‌‌‌های لازم که توسط کارشناسان سازمانی و برون‌سازمانی انجام می‌شود آنگاه نظارت را جدی بگیرند تا این حوزه از کسب و کار بتواند رضایت حداکثری گردشگران را به دست آورد.