پیکره سنگی بابا داوود شبیه مجسمه ابوالهول در مصر و همه ساله عده زیادی از گردشگران برای دیدن این پیکره به شهر عنبران مسافرت می کنند.
به گزارش دیدشهر، کوه هایی با صخره های کوچک و بزرگ و غارهای طبیعی که دست هنرمند طبیعت در اثر سال ها فرسایش باد و باران آن ها را به شکل های گوناگون از حیوانات و یا انسان در آورده است، در منطقه عنبران مشاهده می شوند که معروفترین آن ها پیکره های باباداود، عقاب تالش و قورخو ده ده می باشند.
حدود یک کیلومتر از شهر عنبران به سوی روستای مرزی و تاریخی ‘عنبران علیا’ که می روی، در دره معروف به ‘تانگی’ بالاتر از چشمه ‘خان بلاغی’ بر بلندای تپه‌ای معروف به بابا داوود پیکره عظیم و ابوالهول ایران قرار دارد.
پیکره سنگی بابا داود در ۴۰ کیلومتری شهر اردبیل قرار دارد.
این پیکره با ۲۰ متر ارتفاع و شش متر پهنا به شکل تندیس انسان در بالای تپه ای به ارتفاع تقریبی یکصد متر واقع است.
این پیکره دارای برجستگی هایی شبیه چشم، دهان و چانه انسان است و وجود آن طبیعی به نظر می رسد که در اثر فرسایش به این شکل در آمده است.
این پیکره ها و کوه ها اغلب دارای منشا آتشفشانی می باشند و سال ها محل چله نشینی، عبادت و نیایش درویشان بوده است.
به گفته افراد محلی در اطراف این پیکره زیارتگاهی وجود داشته که به مرور زمان از بین رفته است. همچنین یک شکاف غار مانند سنگی موسوم به چله خانه بابا داود در پایین دست پیکره سنگی دیده می شود.
این پیکره شبیه مجسمه ابوالهول در مصر و همه ساله عده زیادی از گردشگران برای دیدن این پیکره به شهر عنبران مسافرت می کنند.
در شبرنگ نامه، کتاب حماسی سده هفتم هجری از آن به عنوان نگهبان دریای خزر یاد شده است.
این پیکره سنگی جلوه گر سیمای نیم تنه انسانی است غول پیکر که در کنار آن تمساحی عظیم الجثه آرمیده است، در دامنه این بنای حیرت انگیز غاری بزرگ قرار دارد که بر اهمیت اکوتوریستی این مجموعه دیدنی می افزاید.
پیکره بابا داوود دارای برجستگی هایی شبیه چشم، دهان و چانه انسان است و وجود آن بسیار طبیعی به نظر می رسد که در اثر فرسایش به این شکل در آمده است.
گروهی از مورخان این تندیس را همان نگهبان دریای مازندران خزر می دانند که در شبرنگ نامه، کتاب حماسی سده هفتم هجری، از آن یاد شده است.
به گفته کارشناسان، در اطراف این پیکره که در کنار رودخانه روستای عنبران واقع شده زیارتگاهی وجود داشته که به مرور زمان از بین رفته است، همچنین یک شکاف غار مانند سنگی موسوم به ‘چله خانه بابا داود’ در پایین دست پیکره سنگی دیده می شود.
در اعتقادات و باور های مردم عنبران و نمین پیکره سنگی ‘بابا داوود’ جایگاهی عمیق در تاریخ فرهنگ و تمدن این سرزمین داشته که جدای از تاریخ و فرهنگ غنی عنبران نیست.
اینجا منطقه ای است که به هر سو بنگریم انگار بریده تاریخ ایران زمین مانند زبان باستانی، گورهای متعلق به دوران پیش از اسلام، روستاهای مخروبه، لباس های محلی، زیارتگاه ها و… در این موزه بکر و دست نخورده برای نسل هزاره سوم به ودیعه نهاده شده است.
این منطقه به جهت دنج و آرام بودن بزرگانی از اولیا الله را در خود پرورش داده که به سیرو سلوک و عبادت و چله نشینی و راز و نیاز بدون تکلف و ریا با یگانه هستی بخش عالمیان پرداخته اند به همین جهت بعد معنوی این مکان ارجحیت بیشتری دارد بطوری که اهالی برای ادای نذر و قربانی خود به آنجا مراجعه می کردند.
احاطه این پیکره سنگی توسط کوه های سر به فلک کشیده همانند قلعه ای طبیعی سترگ بر افسانه ای بودن آن دامن می زند به جهت وجود آثاری از آبگیر و سد در قسمت شمالی پیکره اهالی اعتقاد دارند این مجسمه به دلیل شباهت به صورت انسان توسط اجدادشان تراشیده شده تا به شکل کنونی در آمده است.
شواهد موجود در اطراف پیکره بیانگر اطراق افرادی در کنار آن برای مدتی طولانی بوده که آثاری را از خود بجای گذاشته اند اما برای یک نتیجه گیری علمی تکیه بر آرا و نظر عامه مردم نمی تواند ذهن کنجکاو گردشگران را آرام کند.
پژوهشگران و کارشناسان تاریخ باستان عقیده دارند که باید با در نظر گرفتن لایه های فرهنگی و زبان باستانی منطقه، مطالعات عمیقی برنامه ریزی شود تا هویت واقعی این پدیده و اثر بی نظیر مشخص شود.
فاروج از جمله پژوهشگرانی است که تاکید می کند علاوه بر این به جهت جداسازی بخشی از عنبران از خاک ایران و وجود آثار تاریخی مرتبط در آنسوی مرز باید از سازمان های بین المللی و نیز باستان شناسان جمهوری آذربایجان برای روشن شدن زوایای پنهان پیکره سنگی بابا داوود عنبران بهره گرفت.