نبود زیرساخت‌های گردشگری، مانند جاده مناسب، اقامتگاه استاندارد و خدمات رفاهی، باعث فرار تدریجی گردشگران از مناطق دیدنی می‌شود؛ جاذبه‌ها می‌مانند، اما بدون امکانات، تماشاگران خود را از دست می‌دهند.
گردشگری یکی از مهم‌ترین منابع اقتصادی برای بسیاری از کشورها و شهرهاست. با این حال، برای توسعه و پایداری این صنعت، وجود زیرساخت‌های مناسب امری حیاتی است. نبود زیرساخت‌های استاندارد، مدرن و پاسخ‌گو به نیازهای گردشگران، می‌تواند به شکل چشمگیری بر میزان ورود گردشگران تأثیر منفی بگذارد.
منظور از زیرساخت گردشگری چیست؟
زیرساخت گردشگری شامل مجموعه‌ای از خدمات و امکاناتی است که به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر تجربه گردشگر تأثیر می‌گذارد. از جمله مهم‌ترین این زیرساخت‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
زیرساخت‌های حمل‌ونقل: جاده‌ها، فرودگاه‌ها، راه‌آهن، ناوگان حمل‌ونقل عمومی و تاکسی‌رانی
امکانات اقامتی: هتل‌ها، اقامتگاه‌های بوم‌گردی، مسافرخانه‌ها و کمپ‌های گردشگری
خدمات شهری و رفاهی: آب و برق، اینترنت، سرویس بهداشتی، مراکز خرید و خدمات درمانی
زیرساخت‌های فرهنگی و اطلاع‌رسانی: مراکز گردشگری، راهنماهای محلی، تابلوهای راهنما، اپلیکیشن‌های سفر و بروشورها
زیرساخت‌های ایمنی: پلیس گردشگری، اورژانس، و زیرساخت‌های بهداشتی در مناطق پرتردد
تأثیر نبود این زیرساخت‌ها بر جذب گردشگر:
کاهش رضایت و تجربه‌ی ناخوشایند: وقتی گردشگر با مشکلاتی مانند نبود محل مناسب برای اقامت، حمل‌ونقل ناکارآمد یا نبود اطلاعات کافی درباره جاذبه‌ها روبه‌رو می‌شود، احتمال بازگشت او یا توصیه مقصد به دیگران کاهش می‌یابد.
افزایش هزینه و دشواری سفر: کمبود زیرساخت‌ها باعث می‌شود گردشگر مجبور به پرداخت هزینه‌های اضافی شود یا وقت زیادی صرف جابجایی کند. این موضوع می‌تواند باعث شود مقصدهایی با امکانات بهتر را ترجیح دهد.
تبلیغات منفی: گردشگران ناراضی تجربیات منفی خود را از طریق شبکه‌های اجتماعی، وب‌سایت‌های گردشگری یا گفت‌وگوهای بین‌فردی منتقل می‌کنند و این امر به کاهش جذابیت مقصد منجر می‌شود.
توسعه نامتوازن گردشگری: نبود زیرساخت در بسیاری از مناطق مستعد، موجب تمرکز گردشگران در چند شهر محدود می‌شود و باعث ازدحام و فشار بیش از حد بر آن مناطق و محروم ماندن سایر مناطق می‌گردد.
نمونه داخلی: خرم‌آباد
شهر خرم‌آباد با دارا بودن آثار باستانی، طبیعت چشم‌نواز و فرهنگ بومی، پتانسیل بالایی برای تبدیل‌شدن به مقصد مهم گردشگری دارد. اما کمبود زیرساخت‌هایی مانند فرودگاه فعال، حمل‌ونقل درون‌شهری کارآمد، نبود اقامتگاه‌های متنوع و کافی، نبود راهنمایان آموزش‌دیده، و تبلیغات محدود در سطح ملی و بین‌المللی، موجب شده میزان جذب گردشگر بسیار پایین‌تر از ظرفیت بالقوه باشد.
راهکارهای پیشنهادی:
سرمایه‌گذاری هدفمند دولت و بخش خصوصی
توسعه اقامتگاه‌های بوم‌گردی و گردشگری پایدار
بهبود شبکه حمل‌ونقل عمومی و هوایی
آموزش تخصصی نیروی انسانی در حوزه گردشگری
استفاده از فناوری اطلاعات برای راهنمایی، تبلیغات و اطلاع‌رسانی
برندسازی گردشگری برای مناطق کمتر شناخته‌شده
