صنعت مسگری اردبیل ۲۰۰ سال قدمت دارد ولی این روزها تعداد بازماندگانش از ۶۰ هنرمند در سال های اخیر فقط به یک مورد تقلیل یافته است.
به گزارش دیدشهر، هنرهای مسگری، نمدمالی و شال بافی ازجمله صنایع دستی کهن و اصیل استان اردبیل است که با وجود قدمت بسیار، این روزها به دلیل کهولت سن صنعتکارانش رو به زوال و نابودی است و چنانچه نسل بعدی علاقه ای به آموزش این صنایع نشان ندهند بزودی از عرصه صنایع کشور خارج می شود و به تاریخ می پیوندد.
وجود بیش از ۳۰ رشته صنایع دستی موجب شده است، بیش از ۹۰ هزار صنعتکار هنرهای دستی در بیش از ۵۰ هزار کارگاه شهری و روستایی در سطح استان اردبیل تولیدات خود را وارد بازارهای داخلی و خارجی کنند.
این بازار که ظرفیت قابل توجهی برای صنعت توریسم و زمینه بالقوه صادراتی فراهم کرده است، در عمل به دلیل ضعف برنامه ریزی و بی توجهی به نیازمندی های فعالان این حوزه، بخش اندکی از درآمدزایی استان اردبیل را شامل شده و بیش از همه تامین معیشت صاحبان صنایع هنری دست را با مشکل مواجه کرده است.
نبود ارائه تسهیلات در راستای احیای صنایع دستی، بی توجهی به مطالبات حداقلی فعالان این حوزه ازجمله بیمه بازنشستگی، بازاریابی نامناسب صنایع دستی و عدم معرفی و تبلیغات مناسب، عدم حمایت لازم و… موجب شده صنعتگران دستی اردبیل برای فروش تکی و دانه ای هنر اصیل و بومی خود امید حداقلی به عبور یک مشتری از مقابل مغازه خود داشته باشند.
صنعت مسگری اردبیل در حال نابودی است
از جمله هنرهای رو به فراموشی اردبیل، صنعت مسگری با قدمت ۲۰۰ سال است که تعداد بازماندگانش از ۶۰ هنرمند در سال های اخیر فقط به یک مورد تقلیل یافته است.
رحمان آفتابی آذر تنها بازمانده هشتاد وپنج ساله بازار مسگران است که از حدود هفتاد سال پیش در بازار مسگران همچنان ظروف مسی می سازد.
این صنعتگر که تعمیر ظروف قدیمی متعلق به موزه شیخ صفی الدین اردبیلی را نیز در کارنامه خود دارد، معتقد است: پس از فعالیت وی این هنر در اردبیل به طور کامل نابود می شود.
آفتابی آذر نه تنها از بیمه بازنشستگی و از کار افتادگی و حتی خدمات درمانی برخوردار نیست، بلکه مراجعات مکرر رسانه ها را یادآور می شود که در حین معرفی این هنر اصیل تاثیری در وضع زندگی وی نداشته است.